امام علی(ع) و کودکان

لَیلَةُ المَبیت

سلام گُلِ قَشنگِ من
فِرشتهٔ زِرنگِ من

می‌خوام بِگم برای تو
الهی من فَدای تو

داستانِ یک شبِ قشنگ
بِدونِ لحظه ای دِرنگ

به اسمِ لَیلَةُ المَبیت
که نَشنیدی تو زِندگیت

اون قَدیما رَسولِ دین
یعنی محمّدِ اَمین (ص)

مَردم و دَعوت می نِمود
از عُمقِ جان و از وُجود

به اِسلام و دینِ خدا
تا از بُتا بِشَن جدا

ولی یه عِده مَردِ پَست
اَهلِ قُرَیش و بُت پَرست

دُشمَنِ پِیغمبر شُدن
گُفتن که او رو می کُشَن

تَصمیم بَر این شُد که زِ هَر
قَبیله باشه یک نَفر

تا که گُناهِ قَتلِشون
تَقسیم بِشه میونِشون

خُلاصه که چِهل نفر
با شَمشیر و گُرز و سِپَر

به سَمتِ مَنزلِ نَبی
راهی شدن نیمهْ شَبی

گُفتِش خدا به جِبرِئیل
از مَکرِ این قومِ ذَلیل

به حَضرتِ نَبی بِگو
خَبر رو زود بِده به او

اون شَب علیِ مُرتضی
بودِش کِنارِ مُصطفی

خوابید اَمیرَ المومنین
دَر بَستَرِ رَسولِ دین

با جان فِشانیِ علی (ع)
آن شب به لُطفِ حَق نَبی

سالِم بِمانْد و شد خَطر
از جانِ پیغمبر به دَر

شد راهی آن شب سوی ثور
غاری که بود یک جای دور

پیغمبر آنجا شد نَهان
از دَستِ آن قومِ بَدان

گُفتا خدا به عَنکَبوت
تاری بِتَن تو در سُکوت

پرنده ای را هم خدا
فرمود که لانه کُن بِپا

وقتی رسید دشمن به غار
با دیدنِ آن مُرغ و تار

راهی دِگَر رفت و نَبی
شد عازمِ یَثرِب شبی

سالها گذشت و در غَدیر
آن دَم که مولا شد اَمیر

بارِ دِگَر با جانِ خود
حامیِ پِیغمبر بِشد

آری نَدیدَست این جَهان
هَمچون علی بخشنده جان

شاعر : علیرضا قاسمی